مازن خرج هو وامل
ايمن ساكت وحاطط ايده على خده
ايناس بتضحك"ماله الواد ده"
"مش عارف"
"وانت مالك بتقول مش عارف كده ليه... مازن فرحان اوى وهو بيقول رايحين نجيب فستان الفرح يعنى شكله حب امل بجد"
"تفتكرى؟؟"
"اه افتكر"
"ياريت ميكونش تسرع ولا احتياج ولا تعود لان بجد امل متستاهلش مننا اننا نخدعها"
"ليه بتقول نخدعها....مازن بيعاملها كويس حتى لو ارتبط بيها عادى بس ممكن يحبها ودى بتحصل كتير واننا سكتنا ومقلناش حاجة ده مش خداع انا فعلا كنت شايفاه خداع فى الاول بس كل ده كان فى مصلحتها واهو زى ماانت شايف هما الاتنين مبسوطين ازاى...انسى بقى ياايمن وبطل قلق"
فى بيت امل
"وروحنا ياماما شفنا فساتين كتير ...بقيت مش عارفة اختار ايه ولا ايه"
مازن"كل ما تقول على فستان حلو نلاقى واحد تانى تقول احلى"
الام"وبعدين فين اللى جبتوه"
امل"كلهم عجبونى"
مازن"علشان كلهم عجبوها مجبناش حاجة"
الام"مش لما تحددوا الاول معاد الفرح تبقوا تجيبوا الفستان"
امل بصت لمازن بكسوف
مازن"لما ماما وبابا ييجوا هنحدد معاد ان شاءالله"
امل"هما قالوا جايين امتى"
مازن"مستنى تليفون واول ما يحجزوا هيكلمونى"
فى المجلة...ايناس وايهاب قاعدين جنب بعض على مكتبها
"لسه متكلمتيش مع مامتك"
"مش عارفة اتلم عليها ولا بشوفها ياايهاب"
"وبعدين"
"خلال يومين ان شاءالله هكون اتكلمت معاها"
ورن موبايل ايناس
"الو... انتى فين يا شروق وعملتى ايه... انا فى المجلة... محدش فيهم موجود... كلهم بره... طيب يا حبيبتى مبروك... حاولى مع تليفون ايمن تانى... استنى استنى... صوت ايمن جه"
كان صوت ايمن وصل المجلة ... قامت ايناس راحت على صوت ايمن ومعاها المكالمة
"تليفونك ماله ياايمن"
"فصل شحن... فيه حاجة"
"خد كلم شروق"
ناولته الموبايل وكان ايهاب وراها
"خير"
"النتيجة ظهرت دلوقتى وشروق واحدة صاحبتها قالتلها"
"هتروحى تشوفيها"
"طبعا"
كانت بتاخد شنطة ايدها... وراحت على ايمن
"هاااااا... جاى معايا"
"طبعا... هتصل بمازن من عندك اقوله"
"طيب يالا واحنا نازلين"
خالد وهو بيقعد على مكتبه وهما خارجين من المجلة
"اول ماتشوفيها كلمينى"
"اكيييييييييد"
فى الجامعة... وقدام كشف النتيجة.... زحممممممممة
ايناس وايمن وصلوا شافوا امل واقفة
ايناس"جيتوا امتى"
امل"بعد تليفون ايمن جينا على طول"
ايمن"فين مازن"
امل"جوه"
وشاورت امل على الزحمة الشديدة قدام النتيجة
ايناس"يالا يا ايمن...اضرب اغطس فى الزحنة ومتطلعش من غير النتيجة"
ايمن وهو بيدخل وسط الناس
"ياااااااااااا مسهل"
ايناس بتضحك"اتشفط يا عينى"
امل مردتش عليها عينيها بتدور على مازن وايديها بتفركها فى بعض
"مالك يابنتى قلقانة كده ليه...انتى مش ذاكرتى كويس"
"ايوه دى حتى السنة دى المذاكرة كانت مع مازن"
قالتها وهى بتتنهد... ضحكت ايناس
"يا سيدى يا سيدى ع المذاكرة"
"مش النتيجة بس اللى قلقانى"
"فيه ايه تانى"
"اهل مازن جايين بعد بكرة... ولا شفتهم ولا شافونى وقلقانة ياترى هيحبونى مش هيحبونى مش عارفة"
"ياجميل انت تتحب من غير كلام"
وظهر مازن... الاتنين بيبصوا له بقلق
"مبروووووووووووووووك... كلنا جيد الا الدحيحة دى جابت جيد جدا"
واتنطت ايناس من الفرحة... وحضنت امل وباركوا لبعض
ايناس فى عيادة مامتها... داخلة عليها
"ايناس ازيك... وحشتينى"
بعد ما سلموا على بعض
"انا نجحت وجبت جيد جدا يا ماما"
"مبروك يا حبيبتى... برافو عليكى انك مقصرتيش فى مذاكرتك مع المجلة"
"لاااااا انا جدعة اوى.. بس خلاص بقى الحمدلله اتخرجت وخلاص"
"مبروك تانى واختارى الهدية اللى تعجبك"
"لا سيبك من الهدية هتجيبوها هتجيبوها...فيه موضوع تانى اهم عايزاكى فيه"
"خير"
"فيه واحد زميلى عايز يقابلكم انتى وبابا"
"زميلك؟؟ فى الكلية"
"لا ده محاسب معانا فى المجلة.. عايز ييجى هو واهله"
سكتت الام لحظات بعد ما كان واضح قصد ايناس
"طيب نتعرف عليه الاول يا ايناس"
"ماشى ياماما... شوفى امتى"
"سيبينى بس اتفق مع باباكى على معاد وبعدين هنقولك"
"متنسيش يا ماما..انا عارفة ممكن تنشغلى وتنسى"
"لا متخافيش... بكرة هقولك نقابله امتى...يبقى ييجى لوحده نشوفه ونتعرف عليه الاول"
"اوك... يالا اسيبك بقى وارجع المجلة"
ابتسمت لها الام
"روحى طمنيه"
ضحكت ايناس بفرحة وشاورت لمامتها..بااااااااى وخرجت
فى المطار... مازن وامل معاه مستنيين مامته وباباه
"مازن"
"نعم"
"افرض معجبتش مامتك وباباك هتعمل ايه"
"وانا لسه معملتش؟؟؟انتى ليه قلقانة كده"
"عارفة انى مش جميلة وعارفة اننا على قد حالنا وعارفة ان اكيد كانوا عايزينلك واحدة مستوى تانى خالص"
"انتى عبيطة ياامل"
"ليه"
"انتى شايفانى مش راجل..ولسه هاخد اوامر من بابا وماما...انا اختارتك انتى وانا مقتنع بيكى يبقى خلاص محدش له عندى حاجة"
"يعنى علشان مقتنع بيا بس"
مسمعهاش مازن لانه لمح اهله... وكان بعد عنها خطوات وهو بيقولها"اهُم وصلوا"
مشيت وراه بخطوات بطيئة... وهى بتحاول تكون واثقة من نفسها
سلم على مامته الاول.. وبعدين باباه
سلمت عليهم وهى مكسوفة...خرجوا كلهم من المطار
راحوا على البيت عند مازن... وامل معاهم زى ما مازن متفق معاها...بعد ما دخلوا ...دخل الام والاب اوضتهم
"امل.. عايز عشا حلو من ايديكى لماما وبابا"
"عيونى"
"بصى انا جايب حاجات كتير عندك فى التلاجة... شوفى انتى هتعملى ايه... ظبطيهم بقى"
"حاضر يا مازن... اتطمن انت عندك شك فى قدراتى "
"لاااااا... انا خلاص بقيت اسير اكل ايديكى انتى ومامتك"
وسمعوا صوت مامة مازن
"مااااااااااااااااااااااااااااازن"
بص لها مازن...
"هروح اشوف ماما عايزة ايه... ونحدد معاد الفرح"
قالها وهو بيغمز لها وهو خارج من المطبخ
ايناس فى اوضتها... بتلبس طرحتها
اتصل بيها ايهاب
"ايه ياايهاب...انت فين... طيب يالا متتأخرش... متوتر ليه؟؟ لو مكنوش عندهم استعداد مكنوش حددوا معاد بسرعة كده... لا طبعا مقلتش اى حاجة عنك لسه ...هما مسألونيش هما بس قالوا عايزين يقابلوك"
صوت جرس الباب بيضرب
"هو انت اللى بتضرب الجرس... معرفش مين جاى دلوقتى... انت مالك ياسيدى يمكن البواب ... يالا مستنياك ...سلام"
بصت ايناس لنفسها فى المراية بعد ما قفلت الموبايل
بتلف يمين وشمال تطمن على لبسها كله
لقت باب الاوضة بتتفتح....
"انوووووووووسة حبيبتى"
"منى... ايه المفاجئة الحلوة دى"
اخدوا بعض بالاحضان والقبلات
"لما ماما حكت لى ان فيه واحد جاى يتقدملك... حسن قالى لازم اجيلك واكون معاكى"
لما جت سيرة حسن... اتضايقت ايناس
واضطرت انها تدارى ضيقتها علشان اختها
وكملت منى
"ايه الحلاوة دى...زى القمر يا حبيبتى"
"اومال فين جودى"
"مع حسن بره"
واتفاجئت ايناس.... حسن اللى بقاله كتير متقابلتش معاه
ايه اللى جابه النهاردة بالذات؟؟
بل هو كمان صاحب اقتراح انهم يكونوا موجودين
ورن جرس الباب
منى"ده اكيد العريس جه"
خرجت منى من الاوضة... وايناس واقفة مكانها
وجود حسن وهو عارف ان ايهاب جاى... ميطمنش
الرئيسية 
